Zelfspot is de beste spot.

Ik had het ook kunnen noemen “Twijfel is pas het begin van de waarheid”.
Het komt beide op hetzelfde neer.
Het is iets wat in deze verworden wereld absoluut taboe is om überhaupt te kunnen overleven.
Neen.
Het slogan van vandaag is “Laat je van je beste kant zien” en”Laat nooit het achterste van je tong zien”.
En zo ik al iemand in bescheidenheid iets vraagt en je wil er eigenlijk niet op ingaan doe je er het beste aan “Om te zwijgen als het graf” , want het kan tenminste nooit tegen je gebruikt worden.
Het is echt zoals de gezegde luidt “Nederigheid is des duivels oorkussen”

Het is echt de “kindsheidsfase” van onze cultuur als zijnde een verzorgingsstaat van de wieg tot het graf.
Zodra we honger hebben, gillen we als babies moord en brand en eisen daarmee te eten te krijgen.
Zodra we jammeren of slechts wat somber kijken, komen uit alle hoeken en gaten liefdevolle mensen naar je toe met welge”meen”de adviezen alsof zij God van hun eigen Universum zijn.
Men noemt dat ook nog “liefde geven”, waar jij op jouw beurt dankbaar voor MOET zijn.
Maar ik had er toch niet om gevraagd!!!
Men vroeg mij toch slechts “Hoe gaat het met je?”
Moet ik dan liegen alsof het gedrukt staat???
Vaak vraag ik me dan ook af voor wie die goedbedoelde liefde is bedoeld: Is het voor de “putzitter” of voor de hulpgever?
Is er niet de gezegde “Wie een put graaft voor een ander valt er zelf in”.
Voor mij is dit een retorische vraag, want alles wat je doet doe je toch zelf.

Dat “Nederigheid des duivels oorkussen is” heb ik op dit blogje waar ik zo eerlijk mogelijk wilde laten zien, want anders was ik nooit tegen wil en dank tot “kluizenaar” veroordeeld.
Maar “waar een wil is, is toch lang niet altijd een weg”?
Want ik liet wel het achterste van mijn tong zien en zeker in de laatste artikeltjes heb ik laten zien hoe vreemd mijn eigen vermeende oprechte bedoelde dienstbaarheid eigenbelang bleek, omdat ik wilde weten van de hoed en de rand.
Heb ik dan nog te vingerwijzen naar anderen?
Alles wat je zegt ben je zelf is ook maar “de halve waarheid en dus een leugen”’.
Het is slechts de helft, want alles wat je doet ben je ook zelf hoort daar zeker ook bij..
Over het begrip “dankbaarheid” kan ik kort zijn.
Dankbaarheid is maar één vinger of slechts een handdruk .
Zodra je het cadeautje heb uitgepakt is het jouw eigendom en mag je ermee doen wat je wilt.
Zelfs als je er het jou gegevene  totaal niet mooi vindt, zeg je vriendelijk “dankjewel” om het daarna in de prullenbak te gooien of - veel slimmer - het weg te geven als verjaardagscadeau.
Het spel van het leven om te kunnen overleven als oer-zuinige Hollander....zal ik maar zeggen.
Zeg ook nooit U tegen Uw vermeende meerdere , want dat voelt als afstandelijkheid.
En dat terwijl we niets anders doen door afstand te creëren om jezelf te kunnen zijn.
Wat jezelf zijn precies inhoudt was misschien wel het grootste stuikelblok in mijn zoektocht die via “doktertje” spelen via “egoterische genootschappen” die het licht meenden te zien mij uiteindelijk iets meer inzage gaf in “het ego en het alterego” als zijnde dat wat ons allen zo schizofreen in het leven doet staan .
En nu ik weet dat liefde fake is, dat haat fake is en dat dankbaarheid fake is ben ik zelf haast fake geworden. en is het voor mij fake geworden om nog iets te vertellen, want “alles is fake”.
Sorry,
Weet U niet wat fake is?
Godverdoemmij ...hoe moet ik dat netjes zeggen???
Is zelfbedrog iets dat U kent of nog stommer “waar U iets mee kunt”?
Want als U er niets mee kunt is het toch fake?
Althans dat zie ik slechts om mij heen.
Oh...U denkt nu dat ik cynisch ben, omdat mijn vrouw is weggelopen van die gevaarlijke gek.
Ze had het goed gezien al had ik haar gewaarschuwd dat ik door beterweters al gek was verklaard.
Is dat niet dommer dan een ezel die zich nooit aan dezelfde steen stoot?

Goed... genoeg erover en nu ik mijn hele doopsail hier heb neergelegd, ben ik aan het “laatste avondmaal” op dit blogje bezig.[het google-woordenboek kent het niet, maar doopsale doet me aan uitverkoop denken en dus laat ik het maar staan]
De maaltijd is al bijna klaar, maar zie iedere dag nog kleine schoonheidsfoutjes op mijn blazoen, dus daar moet U nog even op wachten.
Maar ik kan U wel al verklappen dat het een menswaardig 666-gangen menu gaat worden, zodat U kotsend naar huis gaat.
Waarom?
U weet toch dat overdaad schaadt?
Sorry nu eindig ik toch met een “dwingende” vraag.
Weet U waar Uw grens ligt tussen daad en overdaad???
Het enige wat ik in mijn dwangmatige en haasterige omgeving zie is “het is nooit goed of het deugt niet”.