Nawoord

Spreken in vergelijkingen opdat gij het nu wel verstaat.
Wat maakt de Bijbel zo mysterieus?
Het is geschreven in vergelijkingen opdat gij het niet verstaat!
En dat noemen wij het ‘’waarheidsboek’’?
Heeft U zich dat nooit afgevraagd?
Erflastig hebben wij dit vreemde boek zo’n 2000 jaar in onze genen vastgelegd.
Er zijn tientallen oorlogen door ontstaan en uiteindelijk hebben wij het door scheiding van Kerk en Staat maar naast ons neergelegd.
Doen we iets fout?
Na een studie van ongeveer 30 jaar ten aanzien van oude wijsheid over cyclische processen - die allen elkaars gelijke zouden zijn - kreeg ik een beter beeld over de vergelijkingen in dit ‘’Waarheidsboek’’ alsmede de oorsprong en de zin ervan.
Dit is mijn laatste poging om via dialogen de zin van de hedendaagse waanzin met elkaar te bepraten.
Laat mij hier één ding duidelijk zeggen.
Ik doe dit alles, omdat ik zelf erg blij ben met het weten dat het nooit anders had kunnen gaan en/of in de sterren beschreven stond en gun dat iedereen.

Siegfried Bok.


Voetnoot blog beheerder:
Siegfried is 12 november 2014 van ons heen gegaan.
Er zal beperkt gemodereerd worden op dit blog.
Er is een mogelijkheid tot inzending van uw eigen persoonlijke verhaal. Email dan uw stuk naar archiefbok@gmail.com en dan zal het archief team kijken of uw stuk de moeite waard is te plaatsen op dit blog.


Note augustus 2015: De eindtijd site is uit de lucht. Via deze link is de hele site in zip-formaat te downloaden. Uitpakken op de computer en double click op het bestand index.html.
Daarnaast staat op webarchive de eindtijd site gearchiveerd.

De DVD is online beschikbaar op het archief


woensdag 6 juni 2012

Nederigheid is des duivels oorkussen.



Beste allemaal,
Jullie weten dat ik de laatste tijd - in de ogen van velen - nogal somber of uitgeput overkom.
En dit heeft zeker zijn reden.
Ik ben nu meer dan 10 jaar bezig geweest om iets te vertellen over iets dat heet “ons voorland” dat in de sterren geschreven staat en waaraan niet te tornen valt.
Dit blogje was nog slechts mijn thuisbasis, maar overal elders word ik bij iedere reactie - in zowel de reguliere als alternatieve media - afgemaakt of ik de “duivel zelf” ben.
Maar zelfs in mijn thuisbasis blijkt er weinig of niets meer te kunnen.
Ook het feit dat in al die tijd nog niemand een eigen artikeltje heeft bijgedragen, maakt het tot een eenmans-act en dat was nu bepaald niet de bedoeling.
En als ik nu zie hoe hierop zo af en toe wordt gereageerd - enkelen daargelaten - kan ik mij levendig voorstellen waarom ik het label “gek”op mijn voorhoofd geplakt kreeg.
Ik ben geen politieagent, maar soms gaat het er wel op lijken.
Het positief denken - wat ik zie als vluchten voor de realiteit - heeft zulk een hoge vlucht genomen, dat het er haast op lijkt dat dit onze tweede natuur geworden is.
Maar dit positief denken is helaas een waardeoordeel  “Ik ben goed”, wat direct inhoudt dat  anderen de oorzaak zijn van alle ellende in de wereld.
En zo ik deze hype al ter discussie stel komt er een golf van minachting over mij heen, die ik onmogelijk kan weerleggen met argumenten of in spiegelbeeldige zienswijzen van oude zielen kan bespreken.
Zo verging het mij in de medische wereld en zo verging en vergaat het mij in de wereld zelf.
En zeker nu het onheil met de dag dichterbij lijkt te komen, neemt de woede alleen maar toe.
Met andere woorden: Dit is de realiteit van de dag ,die ik heb te respecteren als zijnde het tegen-woordig.
Steeds verder lijk ik hierdoor te zijn weggezakt in een wereld die feitelijk niemands wereld meer lijkt te zijn.
Iedereen leeft in zijn eigen Ik-wereld en verdedigt dit met veel machtsvertoon.
Ik sta dan wel in deze wereld, maar ben langzamerhand weggezonken als een totale out-cast.
Aanvankelijk probeerde is nog de spiegel van ons vermeende goed te laten zien, maar dit leidde slechts tot heftige discussies, die meer weg hadden van oorlogje voeren of het wordt simpelweg weggelachen. “Niet reageren Lena” zou mijn adelijke moeder zeggen.
Steeds meer deed ik er het zwijgen toe of ik zocht naar de juiste woorden in het besef dat “het IK “geen vernedering duldt.
Dit ging meer lijken op “Zachte heelmeesters, maken stinkende wonden” in een tijd dat “Wie niet horen wil moet voelen” werelds al tot aanklachten leidt.
En nog lachwekkender wordt het dat ik -zo ik mijn bek open trek  - nogal eens word afgeschilderd als een betweterige egotripper die zijn gelijke niet kent.
En dat terwijl ik door mijn voettocht naar het verleden nog louter een beetje kan functioneren met iemand naast mij die als “IK BEN” een dubbelfunctie vervult, tenminste.... zo lang ik zwijg als het graf en mijn dankbaarheid laat zien.
Onderwijl zie ik dat alles gaat zoals het voorzegd was en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder, want als “alles goed is wat er is” betekent dat immers ook dat dit voor ieder individueel ook geldt. Iedereen draagt “zodoende in mijn beleven zijn/haar steentje bij aan iets wat heet “onze extinctie”.

Ik werd ooit door mijn moeder “adellijk” opgevoed met het oordelend vingertje “oordeel zacht en wees een zegen”, maar de adder zit daarin wel in de staart en noem het liever “aderlijk bloed stinkt”. Hoe hoger men valt, des te erger wordt dit bizarre fenomeen.
Ik zal niet ingaan op hoe mijn thuis eruit heeft gezien en waarom ik  zo ver mogelijk van huis ging studeren,  terwijl mijn vader zo graag had gezien dat ik naar Leiden ging.
Maar...
Of het nu de witte doktersjas is die wij moeten eerbiedigen of de rechter, die recht spreekt wat krom is. Het is allemaal één pot nat, wat ons nu verder dan de bedelstaf doet vervallen.
Onderwijl eisen we allemaal beter dan het beste en zo we dit niet krijgen wordt het anarchie.
Dat heeft de geschiedenis ons ook wel geleerd.
Toen ik enkele jaren geleden uit mijn “ballingsoord” terug kwam naar mijn geboortegrond, was ik al zodanig uitgemergeld dat ik iedere dag “samen met Magere Hein” door het leven strompelde.
Maar alsof hij er plezier in had mij te zien lijden in het zien dat alles fout ging, wandelde hij iedere dag met me mee en werd ik voor de wereld meer en meer een zwartgallige Mister Doem.
En misschien wel terecht, want het spel God’s was en is nog steeds niet helemaal gespeeld.
Maar nu is wel het moment gekomen dat ik “De pijp aan Maarten” moet geven.
Waar die gezegde vandaan komt, is mijn puzzel al lang niet meer, maar ook dat zal iedereen “een worst wezen”.
Ik kan niet meer en ik “wil” eigenlijk al heel lang niet meer, maar een stemmetje diep van binnen zei mij steeds dat ik “dat wat ik om niets kreeg” niet voor mijzelf mocht houden.
Was dit stemmetje van de Duivel Lucifer, die altijd en eeuwig uit is op macht en in dit geval op “rehabilitatie” en/of “eerherstel”?
Graag laat ik het antwoord open in een wereld waar de omkeringscyclus zelfs heeft geleid tot  “Nederigheid is des Duivels oorkussen’.
Sorry, het spijt me.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten