Als geldinfusen niet meer helpen.

Ik vind het onvoorstelbaar hoe wij steeds meer metaforen gebruiken om iets duidelijk te maken zonder dat we beseffen dat alle cycli elkaars gelijke zijn.
Zo is bijvoorbeeld onze wereldsamenleving  een grote gemeenschap, die identiek is aan alle organen in ons lichaam.
En als we het over maatschappelijke instellingen hebben spreken we van organen.
En bij extremistische organisaties spreken we vaak van “cellen”.
Nog bijzonderder is het wel als wij mensen beoordelen als zeikers, hartelijk of harteloos, mild of iets op de lever hebben dit nadeloos overeenkomt met metingen van orgaanactiviteit met acupunctuur.
Toen ik jong was - in de 60-er jaren - was een volkswijsheid dat de wereld verziekt was en dit veranderde zo’n 20 jaar later in “verkankerd”.
Ach... “Het zijn maar gewoon woorden waar we niet bij stilstaan”, maar het is onderwijl wel de realiteit.
Het is net alsof wij - diep van binnen - iets hebben dat op helderziendheid lijkt.

Nu zitten wij in een wereldwijde economische crisis,die wij aanvankelijk dachten te kunnen behandelen met “geld-infusen” alsof wij in een ziekenhuis aan het infuus liggen.
Aanvankelijk leek het er ook op, maar nu lijken die infusen een tegenovergestelde werking te hebben.
Was dit te voorzien?

Of ik wil of niet denk ik vaak terug aan de 80-er jaren dat ik een wereldcongres uitschreef “From woundhealing to cancer”  in een pogen om met een aantal gerenommeerde collegae van gedachte te wisselen over het mogelijke ontstaan van deze “kwaad-aardige” ziekte, die steeds meer de kop opstak.
Op zich natuurlijk al vreemd dat die ziekte kwaad en aardig wordt genoemd, maar dit zou later blijken niet ten onrechte te zijn.
Maar zo ver was ik toendertijd nog niet met mijn research [letterlijk her-onderzoek] naar een enzym-complex dat de voedingstoevoer van alle cellen reguleert.[ overzicht:  http://wetenschapeindtijd.blogspot.nl/2012/05/een-nostalgische-terugblik-van-mijn.html ]
Met andere woorden: Ik was bezig met een zoektocht naar de  economie in het lichaam.
Het werd een bijzonder congres dat wel een heel bijzonder einde kende, nadat ik als organisator als laatste een woord van dank uitsprak naar sprekers en het gehoor.
Daarin vertelde ik mijn angst van zien hoe wij bij terminale kankerpatiënten voedingsinfusen aanlegden om het uitgemergelde lichaam nog iets van kracht te geven naast alle medische behandelingen.
Mijn angst van zien was dat de kankercel theoretisch door die meer-energie van voedingsinfusen nog energieker en dus agressiever zou worden, waarop uit het gehoor een Engelse Lord opstond en nog slechts uitriep ” Oh my God, I hope that this isn’t true”.
Gek dat zulke onnozele voorvallen je altijd bij blijven.
Ik ga hier zeker niet uitgebreid uiteen zetten hoe het kan dat “chemotherapie” als zijnde zwaar toxische stoffen kankercellen vernietigen, terwijl men toch in leven blijft.
Ten eerste was dat mijn zoektocht niet en ten tweede kan ik daar simpel over zeggen dat de kankercel alle “gezonde cellen” in het lichaam uitknijpen en/of hun voedingstoestand zodanig knijpt dat zij in verhouding zo weinig chemicaliën binnen krijgen, dat zij net niet dood gaan.
Dat is ook de vermoeidheid, die zich later - bij succesvolle behandeling - wel weer herstelt.

Een jaar later zou ik - mede naar aanleiding van dit congres - een uitnodiging krijgen voor een groot congres alternatieve geneeskunde om iets te verhalen over mijn research tot dan toe.
Het was een congres voor een breed publiek alwaar ik niet met allerhande  medische terminologieën kon smijten en het in metaforische vertellingen moest zien uit te leggen.
En dus koos ik voor de cryptische titel “Cancer, it’s like economy”, omdat ik alle aspecten van kanker in onze wereldsamenleving terug vond.
Dit werd dan wel de nagel aan mijn doodskist, omdat ik daarna niet alleen als charlatan in de reguliere geneeskunde wereld, maar tevens Staatsgevaarlijk werd bevonden.
Ik bemoeide me met zaken, die niets met geneeskunde te maken had.
Kennen wij in onze vermeende democratie geen vrijheid van meningsuiting?
Maar zoals alles zijn voor en zijn tegen heeft, werd ik door die hetze geprikkeld om verder te zoeken in de spelonken van ons zijn.
Of anders gezegd: “een kat in het nauw maakt vreemde sprongen” en zo kwam ik in aanraking met de acupunctuurleer, die onderdeel bleek van een grote doctrine over cyclische processen die van het allerkleinste [een atoom] tot het allergrootste [het Heelal] elkaars gelijke zijn.
En met die kennis en  gebruik makend van electroacupunctuur kon ik na zo’n 5 jaar zoeken niet alleen zien dat alle uitspraken over ons karakter nadeloos klopte, maar tevens hoe lichaam en geest elkaars gelijke zijn en dat kankeren al een eerste voorbode was van iets dat diep van binnen vroeg of laat tot kanker leidt.
Of anders gezegd: het werd meer dan duidelijk dat niet alleen de ziekte kanker zo explosief toenam, maar dat onze wereldeconomie wel degelijk verkankerd was.

Nu is die kanker terminaal en werken de geldinfusen niet meer en feitelijk averechts.
En kanker zou geen kanker heten als wij niet allemaal kankeren over de schuldvraag.
Het is als de volkswijsheid “We zien wel de spinter in andermans oog, maar niet de balk in ons eigen oog”.
Amerika geeft de schuld aan Europa, Europa wijst naar het Oosten, Nederland en Duitsland zien de boosdoener in de Zuid Europese landen en in Nederland zelf krijgt te kleine man de schuld, omdat hij niet hard genoeg werkt.
En dat terwijl ik nu weet dat het onderdeel is van een cyclus die van hogerhand [ de kosmos ] wordt bepaald en het einde van iedere cultuur tekent.
[zie www.wetenschap-eindtijd.com ]

En nu de eindfase van de terminale fase van de verkankering van de wereldeconomie.
Zou die eindfase - als alle cycli elkaars gelijke zijn en alles daarin tezelfdertijd gebeurt - niet ook identiek verlopen als bij de terminale kankerpatiënt?
Zijn we niet uitgegroeid tot “één grote wereldgemeenschap” waarin alles met elkaar samenhangt?
Kijk daarbij goed hoe wij Westelingen de rest van de wereldgemeenschap lange tijd hebben gebruikt als “win”gewest zonder weerga.
Gaan in het lichaam de kankercellen niet samen met het uitgemergelde lichaam dood?
Zijn we dan werkelijk tot aan de laatste bladzijde van de Bijbel beland?
Kijkend naar de geopolitieke spanningen ziet het er wel naar uit dat de oorlog - die in het klein de terminale kankerpatient als geheel doet sterven - in het groot niet veel anders zal gaan.
En hoe zal dit terminale proces eruit gaan zien?
Alles is zo groot zo klein.
En zo wij de vijand kanker bestrijden met chemotherapie en radiotherapie en het mutilerende mes, zo zullen wij in het groot dezelfde wapenen inzetten [ chemische wapenen, kernbommen en het geweer] om ....
Wij hopen daarmee natuurlijk zelf ongeschonden mee uit de strijd te komen, maar helaas!
Wij zullen als verkankerd Westen - zo er al overlevenden zijn - aan onze eigen “kankertherapie” te gronde worden gericht.
En...
Als we daarbij bedenken dat al het andere leven ook extreem gevoelig is voor met name de kernenergie, is het niet uitgesloten dat het hele ecosysteem ook in één klap wordt vernietigd.

En last but not least...
Na een studie van al met al ruim 30 jaar was hiermee de conclusie dat niet alleen de Bijbel gelijk had, maar dat wij niet voor niets de naam “mensdom” hadden meegekregen.
[ zie hiervoor de video op http://2012.jazeg.nl  over de mongool-mens]