De zin van het lijden.
Het lijkt zo’n absurde stellingname, maar als ik dit niet had herontdekt was ik nooit aan mijn missie begonnen om te proberen onze eindtijd aan te kondigen.
Dan had ik mij slechts een doemprofeet gevoeld, die onrust zaait.
Dan was mijn vraag ‘’Wat is de zin van de evolutie’’ een zwart gat voor mij gebleven.
Die vraag hield mij lang bezig en toen ik de zin ervan inzag werd mij ook duidelijk waarom het geloof ‘’als hooppil’’ werd geintroduceerd om ons tot het bittere einde door te laten gaan.
Toen werd mij ook duidelijk waarom de Bijbel werd nagelaten ‘’in vergelijkingen, opdat men het niet zou verstaan’’.
Toen viel ook het puzzelstukje op zijn plek waarom dit ‘’Waarheidsboek’’ eindigt met de voorzegging dat ‘’het ons aan het einde der dagen rauw op de maag zou liggen’’.
Toen begreep ik ook waarom de laatste profeet -zoals de Koran ons naliet - door weinigen zou worden erkend en herkend en/of waar de gezegde vandaan kwam ‘’Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel’’.
Zo wat googhelend op internet kwam ik nergens iets zinnigs tegen over de zin van het lijden en dat verbaasde mij wel enigszin.
En des te meer daar de wereld nu totaal in de ban lijkt van ziekten en oorlogen.
Ik heb er hier en daar wel wat over geschreven, maar dit heeft dit medium nog niet bereikt.
Niet dat dit zo belangrijk is, maar het lijkt me toch de moeite waard.
Want het lijden aan ziekten en oorlog is wel een van de essenties van ons menszijn.
Als de mens geen lijden had gekend, was hij ook nooit op zoek gegaan naar mogelijke oorzaken, behandelingen en preventie.
Dat hij daar geen antwoord op heeft weten te vinden anders dat met gif,het mutilerend mes of radiotherapie is wel begrijpelijk, want...
Ten eerste zou een gezond lichaam al ziek worden van deze huidige bestrijdingsmiddelen.
Ten tweede is de oorzaak van ziekte gekoppeld aan erflast en ontstaan door een verkalkte brug tussen het collectief en individueel bewustzijn.
Een goede derde is onze systeemdictatuur met zijn duizenden ge- en verboden, waardoor wij niet meer kunnen zingen zoals we gebekt zijn.
En tenslotte heb ik ziekte leren zien als een reactie van de natuur om te proberen de natuurlijke symbiose tussen mens en natuur te herstellen.
Dit laatste is daarom zo interessant, omdat het uit onderzoek bleek dat de ziekte-incidence in vredestijd stijgende was en in oorlogstijd dalende.
Dus kan men hieruit concluderen dat ... als we de natuur haar gang hadden laten gaan er ook nooit oorlogen nodig waren geweest.
Het lijden aan ziekten en oorlogen is wel één van de meest in het oog springende mens-eigenschappen: eigenschappen die niet in de vrije natuur voorkomen.
Dat dit met erflast en dus met de verkalkte brug te maken heeft is wel duidelijk.
Zie: http://siegfriedbokarchief.blogspot.com/2011/02/het-corpus-callosum.html
Dat dit fenomeen en vooral oorlogen de geschiedenis hebben bepaald is wel erg overduidelijk.
De volkswijsheid zegt dan wel ‘’door schade en schande wijs’’en ‘’ van je fouten leer je’’, maar de Bijbel laat daar vreemd genoeg erg weinig over los.
Behalve dan dat de Bijbel het geen erflast, maar erfzonde noemt.
Creeerden wij daarmee ons eigen probleem?
Is dat niet zonde?
Maar volgens Bijblese voorzeggingen zouden wij hierdoor wel onze gemiddelde leeftijd verdubbelen en wel van 40 tot 80 jaar.
Het enige opmerkelijke is wel dat we in de Kerk ook nog eens een ‘’belijdenis’’ moeten doen?
Is dat niet uiterst vreemd of toevallig?
Betekent dit niet dat wij het lijden moeten accepteren als zijnde onze uniciteit?
En dan staat er aan het eind van dit ‘’Waarheidsboek’’ duidelijk voorzegd dat ‘’onze gevolgen van die belijdenis aan ziekten en oorlogen aan het einde der dagen verdomd rauw op de maag zou liggen.
Is dit niet een contradictio interminis?
Waarom?
Deden we dan alles fout of hebben we de Bijbel totaal verkeerd geïnterpreteerd???
Zou het kunnen zijn dat denken en weten elkaars tegenpolen zijn en dat wij daardoor alles in zijn spiegelbeeld hebben opgevat?
Daarnaast is het heel opmerkelijk dat wij NOOIT tevreden lijken te zijn met wat hebben en altijd op zoek zijn naar meer en/of beter. En hoe slechter het ging des te meer gingen wij zoeken.
Een andere mensgekte - sorry, ik heb er geen ander woord voor - is dat wij het goede als eigendom normaal schijnen te vinden en het kwaad buiten ons zoeken.
Het lijkt wel of we het kwaad gewoon niet in ons IK-beleven toelaten !!!
En als we dan al een fout maken, wringen wij ons in 1001 bochten om ons schoon te praten met buiten ons liggende oorzaken.
Dat ik dit te veel dan mij lief was in de medische wereld tegenkwam behoeft - naar ik aanneem - geen betoog.
Dit is niet iets van vandaag of gisteren, maar het is door alle tijden heen wel geëvolueerd tot extreme proporties.
Het is mee geëvolueerd met de denk-evolutiesprongen en is nu tot zijn hoogtepunt gegroeid.
Nu zijn we God van ons kleine Ik-wereldje gegroeid: een Ik-wereldje dat absoluut geen tegenspraak duldt.
In de sprookjes - ooit het gesproken woord - wordt het lijden ook al verdekt verteld, alhoewel daar wel al werd nagelaten dat de mens Shiva de wereld uiteindelijk zou vernietigen.
Allemaal door dat minuscule hersendefectje???
Ja allemaal door dit defectje!!!!
Ik denk dat ik niet behoef uit te leggen dat dit vreemde gewelddadig gedrag gelijke tred heeft met de evolutie-cyclus van ziekte, want lichaam en geest [van leven] zijn immers één.
Ik heb het eerdere verhaal van ziekte-cycli niet afgemaakt, omdat het na het eerste deel al duidelijk was dat niemand daar echt op zat te wachten.
Het kan niet binnen komen, omdat de IK-God zich goed vind zoals hij is en daaraan tornen wil toch niemand voor waar aannemen.
Nu is het al een normale gezegde geworden ’’Vertrouw niemand, behalve je zelf’’ of ‘’Vertrouw niemand totdat het tegendeel bewezen is’’.
De vraag is dan natuurlijk wat die evolutiesprongen in het denken feitelijk zijn.
Naar mijn bescheiden mening - ik kan het nooit bewijzen - zijn die evolutiesprongen niets meer dan het sprongsgewijs dichtslibben van de hersenbalk tussen het collectief en individueel bewustzijn.
Dát en dát alléén verklaart voor mij de progressie in het denken in termen van goed en kwaad beleven.
Dit sprongsgewijs gebeuren zijn de zgn. aeonische evolutieprongen, die tevens identiek lopen met de cycli van ziekten.
En/of anders gezegd: Bij de Westerse mens is die balk nu compleet dichtgeslibt en is ons oog voor de natuur niet meer dan kijken in de dierentuin.
We zijn daardoor totaal gewetenloos in de wereld komen staan.
Voelt U zich aangesproken?
Gelukkig niet, want anders was het toch geen Lucifer Galabal op de zinkende Titanic!!!
En daar komt bij dat Uw begrip over geweten een totaal andere is dan de mijne.
Als U het over geweten heeft koppelt U dit direct aan ‘’iets op zijn geweten hebben’’ en/of iets dat U fout hebt gedaan en dit hebt verzwegen.
Als ik het over geweten heb, heb ik het hooguit over iets dat ooit tot in de perfectie geweten is en waaruit ooit het geloof in een God, die aan de touwtjes trekt voortkwam.
Ja hooguit!
Want voor mij is het geweten vooral gekoppeld aan voorouders, die ons met erflast of erfzonde belast hebben.
Uit oude vertellingen - en nog aanwezig bij inheemse stammen - worden die voorouders nog wel degelijk ‘’opgeroepen’’ en daaruit ontstonden ‘’geest-oproepers’’ om iemand iets te vertellen over ons zijn nu en onze levensloop: een levensloop waar niet aan te tornen valt.
Dat waren mensen die in onze ‘’ziel’’ konden kijken en zo konden voorspellen hoe onze levensloop zich zou voltrekken.
U gelooft dit niet en kan dit niet geloven, omdat U denkt hier invloed op heeft.
Maar daar kan ik niets aan veranderen, net zoals de geschiedenis in het groot [voor alle mensen] al bepaald was voordat wij deze aarkloot begonnen leeg te vreten gelijk een sprinkhanenplaag.
Heel interessant is daarbij dat die ‘’zieleknijpende zieners’’ er nog wel zijn, maar zodra zij door die bijzondere gaven de hemel ingeprezen worden en dit ook nog te gelde gaan maken en/of zich superieur gaan voelen die gaven verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Met andere woorden: Zuiver zien en macht zijn elkaars tegenpolen.
Ik kan het ook anders zeggen: Zien en weten zijn elkaars tegenpolen.
En dan komt dat ‘’zienerboek’’ de Bijbel met de zinsnede ‘’Aan het einde der dagen zijn we ziende blind en horende doof geworden’’.
Moet ik nog langer doorgaan met dit boek dat het merendeel van de mensen in een hoek heeft gegooid of ‘’voor de schijn’’ in de boekenkast heeft staan?
Om een lang verhaal kort te maken...
In de vele oude Vedische geschriften wordt de mens ‘’Shiva’’ vele malen genoemd als zijnde híj die de aarde zal vernietigen en daar zijn wij nu met z’n allen mee bezig.
En dan met name de Westerse mens, die zijn wereldhegemonie te danken heeft aan de laatste evolutiesprong - daterend uit de vroeg Griekse tijd - en waardoor wij totaal gewetenloos zijn geworden.
Ja!!! Met z’n allen en niemand uitgezonderd zijn wij Westelingen schuldig aan de mass-destruction van deze planeet.
Pas als dát aspect van ons Zijn keihard is binnengekomen en men beseft dit tot op het bot, kan de rest van het verhaal slechts als aanvulling worden gelezen.
Natuurlijk legde ik de schuldvraag over mijn verkettering eerst buiten mijzelf, maar toen ik eenmaal besefte hoe cycli nadeloos door kosmische wetmatigheden tot stand kwamen kon ik niet anders dan concluderen dat ‘’het is wat het is’’ en/of perfect in de sterren geschreven stond.
Ik schopte tegen lucht en voelde me langzamerhand machteloos.
Dat leidde tot mijn uitleggende dromen, waardoor ik steeds verder van het hedendaagse leven verwijderd raakte.
En daarom bleek na jaren van schrijven over iets dat ik om niets en door schade en schande gekregen had zeker aan de buitenkant totale utopie.
Sommigen gingen ermee aan de haal en werden als ‘’discipelen nog fanatieker dan de meester’’ [haha] en het gros heeft het verketterd alsof ik de Bijbel zelf geschreven heb.
Het zal pas echt zijn plekje vinden als iedereen roept ‘’Oh God, waarom hebt gij mij verlaten’’ en dan...
Dan komen de doodgewaande voorouders één voor één uit hun graven en komt iedereen met een schoon geweten terug waarvan hij/zij vandaan kwam.
‘’Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren.’’
En over de zin van dit lijden...
Alle energie die wij in research stopten om oplossingen te vinden voor onze zelf gecreeerde problemen leverde in termen van evolutie [ook een proces van progressieve energie-vrijmaking] dat de aarde niet alleen op temperatuur bleef, maar ook nog eens als een cirkelgang om de zon bleef draaien.
En waar leidde die research tenslotte toe...
Tot een mensenplaag, die -zoals de Bijbel voorzegde - gelijk een sprinkhanenplaag de aarde zou leegvreten.
En dit is essentieel, want...
De mens die naast zijn naast zijn warmte-vrijmakende stofwisseling ook het vuur en tenslotte kernenergie als zijnde de kern van energie van het kosmische bewegen vond en dit nu al veelvuldig gebruikt.
En zo konden wij groeien naar kosmische gelijkheid van het kosmisch Yang en Yin en Bijbels nagelaten als de groei van gelijkheid van man en vrouw.
Dit was ons nagelaten door de Maya’s met hun baktun-theorie, die daarmee de key of life vonden.
Zie in archief o.a.
http://www.vkblog.nl/bericht/52529/Het_/%22Da_Vinci_Complot/%22
of
http://www.wetenschap-eindtijd.com/de_zin_planetaire_leven/de_zin_planetaire_leven.html
of...
http://www.vkblog.nl/bericht/322463/De_zin_van_evolutie_voor_kosmisch_welzijn
of...
http://www.vkblog.nl/bericht/208483/De_mens_als_zijnde_de_sleutel_tot_onsterfelijkheid.
Is dat niet geniaal en/of een Gods wonder?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten