De evolutie-cyclus van democratie tot schijn-democratie.

De evolutie van ... leven tot schijn-leven.
                            ... vrijheid tot ...ach zal ik het maar liefdevol ‘’geborgenheid’’ noemen.
                            ... oprechtheid tot leugen, die ons allen eigen is.
                            ... samenleven tot in gemeen-schap leven en niets meer.
                            ... gewoon liefdevol zijn tot lief doen om lief gevonden te worden.
                            ... vertrouwen in elkaar tot wantrouwen naar elkaar

Democratie is afkomstig uit het Grieks en betekent letterlijk dat het volk regeert.
Dit hangt nauw samen met de idee dat iedereen gelijke is en is inonze tijd nauw verbonden met de in 1948 door de Verenigde Naties opgestelde bepaling t.a.v. Universele Verklaring van de Rechten van de Mens  en houdt in dat  niemand méér recht heeft om voor een ander bepaalde levenswetten vast te stellen of beslissingen te nemen.
Dit staat voor zgn. individuele vrijheid voor iedereen.
Het werd ingevoerd  na de Tweede Wereldoorlog om hiermee te voorkomen dat er nogmaals dictators zouden opstaan met alle gevolgen van dien.
Dat deze op zich lachwekkende bepaling nog steeds niets aan kracht heeft ingeboet is natuurlijk te zot voor woorden, want niemand is gelijk en niemand wordt als gelijke behandeld.
We zijn als complete slaven van een systeem geworden en ...
Kijkend in de wereld is het kasten-systeem en de ongelijkheid tussen mensen nog nooit zo groot geweest als nu.
Wij worden totaal beheerst door zo veel door leiders opgelegde ge- en verboden , dat niemand door de bomen het bos meer kan zien.
En toch blijven we vasthouden aan die waanzinnige illusie.
Sterker nog: We geloven er nog in ook!!!
We kunnen dan wel denken dat wij in een democratie leven, maar als het er op aan komt hebben we alleen nog het recht van kakelen en/of zeggen wat we denken en een totale onvrijheid van handelen.
We kiezen dan wel leiders uit het volk, maar die zijn slechts pionnen van de systeemdictatuur met al zijn wetboeken om het volk met ‘’zoveel hoofden zo veel zinnen’’ nog iets van saamhorigheid bij te brengen.

Het gaat me er helemaal niet om om dit systeem aan te vechten, want naar mijn bescheiden mening is een systeem-dictatuur als dit nog de enige manier om ons IK-mensen nog enige menselijk leefbaarheid te geven.
De vraag is hooguit...
Was het vroeger beter of anders?
Is er ooit ware democratie geweest, want zo’n woord komt toch niet zo maar uit de lucht vallen?
Dat het vroeger anders was behoeft m.i. geen betoog, maar of het beter was trek ik sterk in twijfel.
Vroeger - heel vroeger - was de naakte aap ‘’mens’’ nog totaal aan ‘’het lot’’ overgeleverd.
Het enige wat hem nog kans gaf te overleven was pure saamhorigheid en/of groepsvorming.
Men leefde in een kraal gelijk vissen in een bolvorm leven om hun overlevingskansen te vergroten.
Regels waren er niet en iedereen deed waarin hij of zij een steentje kon bijdragen voor de groep.
Zonder vertrouwen richting elkaar zouden wij al lang het loodje hebben gelegd.
Zo waren er krijgers en mensen die het land bewerkten en de leider stond in het midden om de taken naar ieders ‘’kunnen’’ ten volle te benutten.
Dat ‘’ieders kunnen’’ werd bepaald door erflast moge duidelijk zijn, maar er heerste toen wel een duidelijke democratische samenleving en/of gelijkheid voor iedereen.
Is het niet bijzonder dat die samenlevingsvormen met name in het Amazone-gebied, in Peru en in Nieuw Guinea nog steeds bestaan en wij daardoor inzage kunnen krijgen hoe het vroeger moet zijn beweest?
Ik ga hier niet in op de ontwikkeling van het menselijk denken, dat met der tijd een steeds hogere vlucht nam.
Nu staan we aan het einde van de evolutiecyclus van de mens, die de kroon en/of het sluitstuk is van de evolutie.
Alle intermenselijkheden keerde zich in zijn spiegelbeeld om.
Nu is de Genesis of Wording voltooid en kan de cyclus van het aardse leven - gelijk een zwangerschap in het groot - het ’’licht’’ zien van de Openbaring.
Alle cycli werden ooit voorzegd elkaars gelijke te zijn, omdat ze allemaal uit elkaar geboren waren.
En zo leefden wij ooit in democratie uit angsten voor de boze demonische buitenwereld en/of nood geboren.
En zo leven wij nu weer in democratie uit angst voor chaos  tussen ons IK-goden, die elkaar bij voorbaat als demonen wantrouwen tot het tegendeel bewezen is.
Demoncratie was daarin feitelijk het enige juiste woord, maar ... laten wij ons als schijnheiligen niet altijd van de beste kant zien.
Ook deze cirkel heeft zich hiermee gesloten.
Bijzonder is het wel.